Εγώ κι εσύ

Δε θέλω να σηκωθώ. Είναι η πιο γλυκιά θέση του κόσμου, είναι η δικιά μου, η ολόδικιά μου. Πάλεψα και πόνεσα και φώναξα για να την αποκτήσω.. Είναι φανερό ότι μπορώ να κάθομαι εκεί, μη ρωτήσεις τίποτα εσύ μου είπες να περάσω.

Και τώρα, κλαίω για σένα.

Γιατί, αγάπη μου, κάποιοι μου είπαν ότι το όνομά σου είναι το ομορφότερο του κόσμου
και πως όσο μ' αγαπάς εσύ, δεν μ' αγάπησαν οι άλλοι
και πως είσαι ο φύλακας άγγελός μου
και πως τα βράδια δεν περνάει νύχτα που να μην με σκεφτείς
και πως εγώ είμαι χαζή που δεν το βλέπω
και πως όταν το βλέπω, πάλι χαζή είμαι
και πως σου λείπω.

Για σένα ξέρεις τί νιώθω;

Οργή και πόνο και μίσος. Τόσο μίσος που έχω προσπαθήσει να σου κάνω κακό. Αλλά αυτό καταρρίπτει την αγάπη... Είναι η ζήλια που με τύφλωσε. Ζηλεύω τα τσιγάρα σου. Τα έχεις ψηλά. Ζηλεύω τον καφέ σου. Τον έχεις ψηλά. Ζηλεύω τις ιδέες σου. Μα πιό πολύ, αυτά που έχεις μέσα σου. Τί ευτυχία να τα γνωρίζω! Τί δυστυχία να ζηλεύω.. Δεν θα άφηνες ποτέ κάτι από αυτά για μένα. Αν και ο άνθρωπος αλλάζει. Κι όταν ερωτεύεται, αλλάζει. Κι όταν παθιάζεται, κι όταν μοιράζεται.. αλλάζει.

Είναι άδικο να θέλω να σ'αλλάξω. Αλλά θέλω.. όχι την ιδιότητά σου. Όχι το μυαλό σου. Όχι τις ιδέες σου. Άραγε, αυτά δεν είναι τα πιό σημαντικά;